Dark notes: Februari 2015

Kamis, 26 Februari 2015

Pour: Riskaninda Maharani

Le reflet de la face vient de nouveau

À mes yeux, se refléter

S’arrêter dans fond a mon coeur

Déranger la tranquillité de moi

Et gêner mes longues nuits

Encore, le reflet du sourire vient

En ma pensée, apparaître

Bouleverser la défense de mon coeur

Rompre le coeur de moi

Et vivre dans mon rêver

La face que je n’ai jamais vue

Mais il existe

Le sourire que je n’ai jamais regardée

Mais c’est évident

Je veux véritablement faire la espérance

Entre la dizaine des photos

Que j’ai mise ordonnément

Sur la table de ma chambre

Je veux vraiment atteindre le sentiment

Entre un etas de ses oeuvres

Que s’arranger bellement

Comme ma collection

Sera la face évident?

Quand existera le sourire?

Quoique je sache que je ne pourrai jamais être les amoureux

Avec une célébrité briller

Traduit dans français en Dili, Timor Oriental, 16 avril 2011.

Von : Riskaninda Maharani

Das Antlitz kommt noch

Das bauet die Schatten in den Augen

Aufhalten in der Basis von meiner Leber

Nehmen meine Ruhig

Und storen meine lange Abende

Noch mal, das Lächeln kommt

Das ist sichbar in meine Idee

Stürzen den Vorrat von meiner Leber

Zerbrochen meine Leber

Und wohnen in meinem Traum

Das Antlitz dem ich sehe noch nicht

Aber das existiere

das Lächeln dem ich sehe noch nicht

Aber das ist deutlicht

Ich möchte wirklich die Hoffnung bauen

Zwischen dem Zehner von seinen Fotos

Denen ich mich arrangiere ordentlich

Im Tisch von meinem Zimmer

Ich möchte wirklich das Gefühl heranziehen

Zwischen dem Haufen von seinen Poesiën

Denen ich anhaufe nettlich

Gleichsam meine Kollektion

Wird das Antlitz sein existieren?

Wann ist das Lächeln deutlicht?

Obgleich ich weisz, dasz ich möglich die Leben nicht heranzeihen werde

Mit einem Stern der strahlen

Das quellbild: www.googleimage.co.id.

Wird übersetzt im Deutsch am 17. April 2011.

By: Riskaninda Maharani

The shadow of face comes again

Reflecting in my eyes

Stopping in the bottom of my heart

Bothering my calmness

And disturbing my long nights

The smile comes again

Appearing on my mind

Bringing down the defense of my heart

Breaking my heart

And living in my dream

The face that I never see

But it exists

The smile that I never look at

But it is real

I do want to make a wish

Between his photos

That I have put them tidily

On the table of my room

I do want to reach a feeling

Betweeen a pile of his poems

Piling up tidily

As my collection

Will the shadow of face be a reality?

When will the smile exist?

Although I know that I can’t make a relationship

With a shining star

Image by: www.googleimage.co.id.

Translated to English in Dili, East Timor, September 2^nd 2010.

Selasa, 24 Februari 2015

Oleh: Riskaninda Maharani

Wajah itu datang lagi

Menari-nari di pelupuk mataku

Singgah di dasar hatiku

Mengusik ketenanganku

Dan mencuri malam-malam panjangku

Senyum itu berkelebat lagi

Berseri-seri di dalam anganku

Meruntuhkan pertahanan hatiku

Mengoyak batinku

Dan bersemayam di dalam mimpiku

Wajah yang tak pernah kulihat

Namun dia ada

Senyum yang tak pernah kupandang

Namun dia nyata

Betapa kuingin merajut asa

Di antara puluhan potretnya

Yang tersusun rapi

Di meja kamarku

Betapa kuingin menjalin rasa

Di antara setumpuk puisinya

Yang berderet rapi

Sebagai koleksiku

Akankah wajah itu menjadi nyata?

Kapankah senyum itu ada?

Walau kutau, takkan mungkin merangkai cinta

Dengan seorang mahadewa

Malang, 14 Februari 2008.

Oleh: Riskaninda Maharani

Wajah itu datang balik

Berpusing-pusing di pelupuk mata saya

Singgah di dasar hati saya

Menghabiskan ketenangan saya

Dan mencuri malam-malam panjang saya

Senyum itu berkelebat balik

Tak merungut di dalam angan saya

Meruntuhkan pertahanan hati saya

Mengoyak batin saya

Dan bersemayam di dalam mimpi saya

Wajah yang tak pernah saya tengok

Namun dia ada

Senyum yang tak pernah saya ternampak

Namun dia nyata

Saya ingin betul merajut asa

Di antara puluhan potretnya

Yang tersusun rapi

Di meja kamar saya

Saya ingin betul menjalin rasa

Di antara setumpuk puisinya

Yang berderet rapi

Sebagai koleksi saya

Akankah wajah itu menjadi nyata?

Kapankah senyum itu ada?

Walau saya tahu, takkan mungkin merangkai cinta

Dengan seorang mahadewa

Sumber gambar: www.googleimage.co.id.

Diterjemahkan di Dili, Timor Leste, 19 April 2011.

By: Riskaninda Maharani

The rainy season

One year ago

One time we shared

One time we decided

To share our love

To share our embrace

Rainy season comes and goes

A long time I am lonely

But my love never goes

Like your kiss in the rain

Like your embrace in the wet season

This time....

The rainy season comes again

The same rain

The same wet season

But nothing here

No kiss

No embrace

Because I’m still waiting for your kiss

Like I still love the rainy season

Image by: www.googleimage.co.id.

_{Malang, February 14th 2008}_.

Sinopsis "Napoli" (Coming Soon: Novel, Mei 2015, Diva Press)

Riskaninda Maharani

“Sebenarnya jika ada sebuah air mancur yang bisa membuatku menjadi seorang Warga Negara Italia, aku akan lebih suka pergi mengunjunginya.” Perkataan itulah yang pertama kali terbit di bibir Revina. Ketika dia, Danilo, dan tunangan Danilo, melaju menuju La Fontana di Trevi di Roma. Tempat air mancur yang memiliki tiga mitos.

Apa yang diminta oleh Revina, terdengar sangat aneh di sudut telinga Danilo. Namun, Revina tak pernah bercanda akan kata-katanya. Lebih dari apapun, dia mengharapkan, ingin menjadi Warga Negara Italia dalam waktu singkat.

Summer course-nya di La Università degli Studi di Roma La Sapienza telah menghantarkannya untuk bertemu dengan seorang moreno yang hangat dan romantis. Mulai dari candle light dinner impian hingga salsa yang menggairahkan didekapnya di jemari Alejandro, seorang Uruguay.

Sementara, seorang Salerno, Stefano Puglietti, bersikap begitu dingin padanya. Hampir tak ada yang dapat menyatukan Stefano dan Revina. Kecuali, kenyataan bahwa Stefano dan Revina jatuh cinta pada pandangan pertama pada hal yang sama. Pada ketegangan di Kota Napoli. Pada la trattoria-nya yang selalu menyajikan makanan yang mengguncang lidah. Pada para Napoletano yang berteriak-teriak ekspresif di jalanan Italia. Dan terutama, pada Napoli.

Revina hampir percaya jika dia dapat hidup tanpa Stefano dan bahwa Alejandro adalah lelaki tersempurna dalam hidupnya. Sebelum dia melewati malam-malam panjangnya tanpa Stefano.

Cinta segitiga yang kemudian terjalin di antara ketiganya, bukan lagi semata-mata tentang getaran dan asmara. Namun, melibatkan urusan negara.

Revina harus segera menjatuhkan pilihannya. Sebelum summer course-nya berakhir.